Roommate from hell !!!

Hej!

Even een berichtje vanuit 'de hel', want zo voelt het toch aan de laatste dagen. Ik wou jullie zondagmorgen nog een berichtje schrijven, in aanloop van mijn komende roommate... Maar die arriveerde stukken vroeger dan de meegedeelde 14u, dus de plannen vielen in het water. En sinds ik dus deze roommate heb, gebeurt het ene gekke na het andere...

Vorige week dus terug een drukke week gehad. Elke avond hard studeren... Elke 2/3 uur eens efkes een luchtje scheppen en dan terug verder doen... Dinsdagavond zat ik er dan even onderdoor. Had persies het gevoel van er niet te geraken op mijn eentje. Woensdagmorgen een gesprek gehad met Richard Walton, de verantwoordelijke voor alle studieprogramma's. Besloten 4u per week one-to-one-lessons te nemen om mij extra voor te bereiden voor het CPE-examen. Tegen donderdag had hij al een leerkracht voor me gevonden, op vrijdag heb ik afgesproken met 'teacher Ted' en kreeg ik al een pagina of 6 huiswerk mee. De lessen zouden starten op maandag, gedurende 3 weken. Brengt wel natuurlijk extra werk mee, maar wat zijn 3 weken in een mensenleven? Ik wil hier echt in slagen!

Vrijdag nog eventjes iets gaan drinken en wat gedanst. Deed deugd na een lange week. Lag uiteindelijk rond 1u in mijn bed, en dat was pas een halfuurtje later dan de andere dagen van de week, dus heb zeker niet 'overdreven'.

Zaterdag vroeg opgestaan (7u30 !!) om mij terug aan mijn bureautje te nestelen. In de late namiddag besloten om richting Oxford te trekken met Annalie, Miriam en Sofia. We wilden Bodleian Library bezoeken... De prachtige oude gebouwen gezien... Mmmmm! Geen wonder dat Harry Potter hier verfilmd werd!!! De zaal beneden deed dienst als ziekenzaal in de films. En de bekende bibliotheek met de 'forbidden books section' bevindt zich erboven... Ronduit prachtig!!!
Zaterdagavond een hapje gaan eten in een Italiaans restaurantje in het centrum, en dan richting Summertown teruggekeerd, en even een stop gehouden in de plaatselijke videotheek (of moeten we dvd-theek zeggen dezer dagen?). We hebben er dus een echte girls-night van gemaakt.

Zondag dan wederom vroeg opgestaan om nog het beste te maken van mijn morgen. Maar na enkele uren werd dat al teniet gedaan, aangezien mijn roommate 2,5u vroeger toekwam dan dat men mij had verteld.
Ik wist al eerder dat mijn roommate van Koreaanse nationaliteit zou zijn. Vond dat op zich niet erg. Koreanen zijn altijd heel opgewekt, ze roepen meestal al van ver "Hiiiii! How are you????", meestal in combinatie met een handje dat snel heen en weer zwaait,... Dus ja, ik zag dat wel zitten... Koreanen zijn vriendelijke mensen. Het ging wel werken..... Dacht ik!

Ik probeerde te studeren zondagnamiddag, maar dat was dus onmogelijk, het was persies een invasie van Koreanen in onze kamer. op een bepaald moment zaten ze hier met 8: overal: op mijn bed, op de armleuning van mijn stoel (waarin ik zat nota bene! ik zat op mijn stoel aan mijn bureautje!!! stel u voor!) En het bleef niet bij gewoon praten... Roepen is een betere benaming!
Dan maar richting Summertown getrokken om wat boodschappen te doen.. Had eten nodig! Had aan mijn nieuwe roommate gevraagd of ze de deur wou sluiten als ze van plan was nog iets te doen... Toen ik terugkwam van de winkel (amper 20min later) was de deur open, brandden alle lichten, stond de deur naar het balkom wagewijd open en stond de chauffage op het maximum. Bovendien hadden ze met de knuffelbeer die ik van Alexander had gekregen gespeeld + mijn cursussen lagen overhoop op mijn bureau. Ik voelde me dus al "in mijn vrijheid ontnomen" na die eerste aantal uurtjes. Toen ik in onze kleerkast ging kijken, zag ik dat ze al mijn kleren op een vierde van de kast had gehangen, zelf had ze minder kleren dan mij op hangers hangen, maar per kapstok wou ze wel op z'n minst 20 cm! Je kan mijn reactie wel al voorstellen!

Mijn kamergenoot is dus 21 jaar, heeft al iets met 'business' gedaan in Korea, en spreekt geen woord Engels... Vooral dat laatste zou een groot probleem worden.
Haar broer had me vooraf gewaarschuwd dat zijn zus altijd gaat slapen rond half 10. Ik al uitgelegd dat ik ten minste studeer tot 11u30. Die avond zat ze al vanaf 8u30 te wachten in haar pyjama op bed. Uiteindelijk heeft ze haar computer opgezet om enkele Koreaanse liedjes te spelen, op maximum volume! en toen was ze plots weg... Haar computer bleef spelen, en ze bleef maar weg, en ik kon het geluid zelf niet afzetten, aangezien er een block zit op haar computer. Uiteindelijk keerde ze terug rond half 2. Ze stak het groot licht aan, ook al zei ik haar het kleine lampje te gebruiken, waarna ze fanatiek het knopje van het groot licht 15 keer snel na elkaar aan en uit deed. Ze besloot een douche te nemen, maar bleef in de badkamer voor een klein uur (ze neemt blijkbaar eerst een bad, en dan een douche... het nut zie ik ook niet??) en na nog een half uur rommelen en vooral veel lawaai maken, zette ze het licht uit en kroop ze in bed. Tegen dan was het wel al 3u. Vier uur later ging de wekker af. Ze moest mee met mij opstaan, want haar broer had gevraagd of ik haar de school kon tonen, en hijzelf zit in een andere residentie. Vond ik geen probleem... Maar die ochtend begreep ze niet toen ik zei: "nog 15 min... nog 10 min... nog 5 min" Uiteindelijk met bijna een kwartier vertraging vertrokken. Nog een ongeluk gezien langs de weg. Dus konden we dat meisje ook nie alleen laten... Ik had nog zo gezegd aan de mensen die bij mij stonden dat ze moesten zorgen dat ze vooral niet bewoog, want als ze een wervel had gebroken of zo... dan is dat het ergste wat je kan doen. Wat doet mijn roommate?? Die pakt dat meisje bij de enkels, en die begint daar die benen de schudden! Man! Ben nog nooit zo kwaad geweest op iemand! Gelukkig was het meisje niet ernstig verwond, en de ambulance was er snel...
5 min te laat op school aangekomen... Pfff Ik zag er niet uit! Wallen, witjes,...
Maar ik wou mijn roommate nog een 2de kans geven.

Maandagavond zelfde liedje... Mijn roommate wil een douche nemen in het midden van de nacht, zingt Koreaanse liedjes, nee roept Koreaanse liedjes om 2u snachts en speelt met de lichten. En dat terwijl ik in bed lig en een poging doe om te slapen.
Dinsdagmorgen was ik het dus grondig beu. Ik had 7u geslapen op 2 nachten tijd! Dit kon niet blijven duren... Vooral omdat ik geen licht mocht maken dinsdagmorgen in de kamer. Ze schreeuwde als een beest toen ik mijn kleine lampje aandeed om te zien waar mijn kleren waren. Ik heb me moeten aankleden in de gang, stel u voor!
Dinsdag dus naar 'the office' geweest samen met mijn leerkracht... Hij kon me niet zien met zo'n gezicht, en weet dat ik hard studeer om te slagen in CPE. Hij vond dat dit niet kon.
Toen ik terugkwam van school kreeg ik hier een furieuze broer tegen mij... Dat ik nooit naar het bureau mag gaan om over zijn zus te praten. Dat het mijn schuld was. Als zijn zus wou luisteren naar Koreaanse muziek, dat ze dat mocht doen, ook in't midden van de nacht 'want het was haar kamer'... Ik nog: "Correctie, tis evengoed mijn kamer! That's why it's called a sharing room!!" Ma der was geen klappen aan. Voelde me zo slecht achteraf...
Dinsdagavond ging ze dus slapen om kwart na 9!!! Ze maakte veel kabaal, liep naar onze deur, zette het groot licht uit, en wijs naar mijn licht en deed teken dat ik het moest uitdoen... Onmogelijk! Ik had nog 4 pagina's homework waar ik me moest doorworstelen! Dan wees ze naar de deur... Ik wist dus wat me te doen stond: richting keuken trekken en daar verder studeren. Het was er ijskoud, ik voelde me rotslecht. Ik wou naar huis, naar mijn eigen kamertje, zonder Koreaanse roommate. Die nacht geen nachtelijke escapades onder de vorm van lang douchen en zo, wel een 'break' van een half uur rond 2u30...
Deze morgen zelfde scenario... Zelfs sokken aandoen in den donkeren maakte te veel lawaai! Maar ik was al blij dat ik eens 6u had kunnen slapen, dat was bijna evenveel als op 2 nachten...

Toch kon het niet blijven duren... Uitersten als dat zijn niet goed te keuren.

Toen ik deze middag thuiskwam, merkte ik dat haar sleutels op haar bureau lagen. Ze had de deur dus weeral niet gesloten! Er liggen waardevolle spullen in mijn kamer, dat kan niet zomaar! Ik besloot mijn stoute schoenen aan te trekken en te doen alsof ik dat niet had gezien. Ik nam mijn computer en mijn spullen en ging beneden aan mijn schrijftaak werken, in Miriams kamer. Ik kwam pas rond 6u terug naar boven. Valeria, de housekeeper, liet haar binnen in onze kamer. Bleek dat het al de 2de keer was die dag! 's Ochtends had ze vergeten te sluiten, en over de middag idem dito!
Valeria vroeg me ook om even naar beneden te komen. Ze vroeg me om alles te vertellen, want ze zag dat ik er niet gelukkig uitzag. Toen kwam alles in een stroomversnelling!
Ze heeft gepraat met Rory, de 'upperhousekeeper' laat ons zeggen, en die heeft er mijn roommate bijgehaald en een ander Koreaans meisje om het te vertalen. Bleek dus dat dat meisje een psychiatrisch patiënt is! En daarenboven lijdt ze ook nog eens aan insomnia!!! Geen wonder dat die zich zo raar gedroeg! Dat verklaarde ook ineens een heleboel vreemde dingen, zoals de 4dagen oude pizza in haar kamer en de behoefte om in het midden van de nacht al haar schoonheidsproducten op haar tafel te herschikken!
Rory checkte onmiddellijk de papieren.. Waarom hebben haar ouders het niet op de medische fiche vermeld? En was het daarom dat haar broer mij verbood van met geen enkele Koreaan te praten? Allemaal vreemde dingen...
Rory besefte wel de situatie, en dit kon niet langer wachten. Dit meisje had een single room nodig, en liefst een waar ze niemand kan storen 's nachts... Gebeld naar Stephanie, de 'Accomodation Manager'...
En zover staan we nu...

Hoogstwaarschijnlijk worden morgen al stappen ondernomen, want dit is niet om mee te lachen. Het feit dat mijn roommate nie echt 'gezond' is heeft waarschijnlijk alles in een stroomversnelling gebracht... En maar goed ook!

Hoe het verder afloopt laat ik jullie later nog wel weten!

Ik wil jullie nog even volgende dingen meedelen voor ik mijn bedje inkruip en van de rust geniet (mijn roommate is nog steeds niet terug!)

-> Morgen ga ik terug een musical zien!!! The Lion King! In London! Vrijdag dus een uitgebreid verslag!

-> Dit weekend komen Alexander, Hase, Hannes en Delphine af voor een weekendje Oxford... Ik kijk er ongelooflijk naar uit!

-> De website met de foto's is beschikbaar!!! Allen een kijkje nemen op:
http://ellen-desmet.magix.net

En natuurlijk hou ik jullie op de hoogte van alle verwikkelingen hier op de kamer!

Nog even een klein tekstje voor mijn lieve Alexander. Het is soms moeilijk om iets onder woorden te brengen... En hier besef ik meer dan ooit dat ik verder wil met hem. Dit gemis doet pijn en maakt me vrolijk tegelijk.
Ik weet dat hij dit niet verwacht.. En wil hem via deze weg laten weten dat ik verlang naar mijn 'thuis'...

* * * * * *
I never thought I'd miss you
Half as much as I do
And I never thought I'd feel this way
The way I feel about you
As soon as I wake up every night every day
I know it takes you and me
To take the blues away

It must be love, love, love
It must be love, love, love
Nothing more, nothing less
Love is the best
* * * * * *


Maar nu sluit ik echt af! Mijn ogen vallen bijna toe, en ik moet ervan profiteren nu ik nog wat kan slapen zonder gekke roommate...


Hele lieve groetjes,

slaperige Ellen